15 mei liep ik mijn laatste lange om dan eens de pees eraf te halen. De Hagelandtrail was niet het verhoopte succes. Na 25km uit de wedstrijd gestapt omdat ik wegens sabotage van het parkoers plots aan de finish stond. De tijdsdruk (ik had Nina beloofd niet te laat thuis te zijn) en de gedachte mijn mooie plaats kwijt te zijn (ik liep toen voor een top 10 plaats) ontnamen mij volledig de goesting. Soit, ik lag er niet wakker van en ging naar huis met de gedachte dat het een goede training was. Ik had bovendien een gesprekje gehad met de befaamde en aimabele Willy Polleunis, de man die het startschot gaf. Hij kende veel van lopen, maar niet zoveel van trail. Achteraf bekeken, zou ik beter dat competitieve wat loslaten.
Intussen had ik ook dit interessant artikel over overtraining gevonden: http://www.outsideonline.com/1986361/running-empty. Theo vatte het samen als de rat race. Beter kan ik het niet uitleggen. Het doet wel nadenken over onze sport, waarbij competitie de bovenhand haalt op de natuurbelevenis. De mens die zijn lijf uitput, omdat hij steeds meer wil. De mens die vervreemdt van de natuur. Luisteren naar je lichaam is belangrijk. Jezelf pijn doen, mag, moet zelfs als je beter wil worden, maar je kan niet eeuwig je grenzen blijven verleggen. Ook het altijd maar meer en extremer maakt dat trailrunning begint te doordraaien.
Na de Hagelandtrail 3 weken rust genomen, om eens lichamelijk en mentaal te herstellen. Ik heb voor mijn doen heel veel gelopen (+/- 1000 km) de eerste 5 maanden van 2016 en een dip zat er aan te komen. Op één of andere manier wist ik die goed te plannen, want zowel fysiek als mentaal was deze rustperiode zeer welkom. Dit had niet alleen met lopen te maken. Vrijdag 10 juni zal waarschijnlijk bijblijven als de mooiste dag van 2016 voor mij persoonlijk. Onze zoon Dau is dan geboren. Wie zelf kinderen heeft, weet dat een pasgeboren baby en zwaar sporten geen ideale combinatie is. Het valt met Dau mee. De eerste twee maanden worden de nachten enkel onderbroken voor zijn fles.
Na de Hagelandtrail 3 weken rust genomen, om eens lichamelijk en mentaal te herstellen. Ik heb voor mijn doen heel veel gelopen (+/- 1000 km) de eerste 5 maanden van 2016 en een dip zat er aan te komen. Op één of andere manier wist ik die goed te plannen, want zowel fysiek als mentaal was deze rustperiode zeer welkom. Dit had niet alleen met lopen te maken. Vrijdag 10 juni zal waarschijnlijk bijblijven als de mooiste dag van 2016 voor mij persoonlijk. Onze zoon Dau is dan geboren. Wie zelf kinderen heeft, weet dat een pasgeboren baby en zwaar sporten geen ideale combinatie is. Het valt met Dau mee. De eerste twee maanden worden de nachten enkel onderbroken voor zijn fles.
Toch beginnen die nachten door te wegen. Uitgerekend de maandag voor zijn geboorte ben ik begonnen met de piektraining ter voorbereiding van Trail de la Grande Casse. Op basis van dit schema heb ik mijn eigen schema gemaakt. De kleuren zijn gebaseerd op 't schema hieronder. De laatste week van juli zijn we een week in Italië en hoop ik daar meerdere dagen specifiek te kunnen trainen. Die week vakantie zorgt er ook voor dat ik er 11 weken in plaats van 12 gemaakt heb. Week 10 heb ik geschrapt. De lange duurlopen zijn iets langer gemaakt.
Werk en familie beperken ook mijn mogelijkheden tot specifiek trainen. Inspiratie tot intervaltraining heb ik in het boek Ultratrail - plaisir, performance et santé van Grégoire Millet gevonden. Hij heeft hiervoor advies van de Belgische trainer Roger Igo gebruikt. Niet ver van mijn werk vind ik met Tour & Taxis een leuk terrein om intervalsessies te combineren met korte, steile hellingen, waardoor de trainingen zeer pittig kunnen gemaakt worden. Enkele voorbeelden van deze trainingen zijn 1) 20x helling; 10x(120m-trappen-10m sprint-150m rust (min 35"-max 38"); 20xhelling; 5x(120m-trappen-10m sprint-150m rust (min 35"-max 38");20xhelling; 2) 4x600m (40m versnellen-10m rust) (2'40"); 15sec knieën omhoog-30sec-400m (1'48"); goed behoorlijk lastig; 3) 2x( 20xtrappen+ 5x1'30"-1')+20x trappen (+/-400hm). Deze vorm van interval vind ik lastiger dan bijvoorbeeld 5x1000m, waarbij je een vlak tempo loopt.
Halverwege juli heb ik een eerste lange duurloop gepland. De avond ervoor ben ik zo slim om een match zaalvoetbal te spelen. Wie mij een beetje kent, weet dat ik altijd voluit ga. De dag erna sta ik aan de start van trail Schönberg met een pijnlijke heup, onderrug en enkele spieren die ik niet zo vaak zo intensief gebruik. Het is snikheet. Aan de start kom ik Joris tegen die ik nog ken van de Kleine Gete Wals. We starten rustig, maar bij de eerste helling laat ik hem gaan. Na de splitsing met de kortere afstanden begint het eindelijk soepel te draaien. Ik haal Joris weer in. De rest van de wedstrijd zien we elkaar nog enkele keren, waarbij Joris mij inhaalt wanneer ik een helling moet opwandelen. Mijn basisconditie is beter en op 't einde moet hij mij toch laten gaan. De laatste kilometer heeft nog een verfrissende verrassing met de oversteek van een rivier. Trail Schönberg is landschappelijk een zeer mooie trail met enkele leuke singletracks, die goed georganiseerd is. Enige minpunt is redelijk wat asfalt.
Conclusie: In normale omstandigheden loop ik hier vlot onder de 4u. De conditie is echter goed. De pijn en stijfheid heeft ervoor gezorgd dat dit een mentale test werd die ik met glans doorstaan heb. We zijn op goeie weg. De volgende weken zijn echter cruciaal.