Het is inmiddels augustus als ik eindelijk nog eens tijd weet vrij te maken voor deze blog. Mijn excuses aan de paar hongerige zielen ;) Deel 1 gaat inderdaad over het eerste deel van het jaar: januari tot juni. Mijn hoofddoelen dit jaar zijn de Leiemarathon op 24 september en L'inégrales des Causses 64km - 3300+hm) op 20 oktober. Ik hoop dan vanaf nu toch weer wat meer te posten.
Voorbereiding in de war!
Na mijn succesvolle deelname van de Kerstcorrida te Leuven stond de From Dusk Till Dawn nachttrail (FDTD) op het programma. Dit keer stond ik aan de andere zijde van de lijn, nl. als organisator. Mijn taken waren het parkoers uittekenen en uitpijlen. Uittekenen vind ik leuk. Dat betekent op verkenning gaan en nieuwe paden ontdekken. Het meest spannende moment was de goedkeuring. Daar hadden we gelukkig niet te veel problemen mee.
Het uitpijlen bezorgde me wel een pak stress. Vooral in de maand januari. Dagen heb ik zitten tobben over een realistische taakverdeling en wat er allemaal moet gebeuren. Het was vooral de onzekerheid die ervoor zorgde dat ik hier overmatig veel tijd aan spendeerde. Gelukkig had ik veel tips van Michaël Desmet gekregen. De stress zorgde er dan ook voor dat ik niet echt in een trainingsritme geraakte. Bovendien vielen in de laatste week nog 3 mensen af waardoor ik eigenlijk een pak minder volk had om alles te goed uit te pijlen en nog eens te controleren.
Het uitpijlen bezorgde me wel een pak stress. Vooral in de maand januari. Dagen heb ik zitten tobben over een realistische taakverdeling en wat er allemaal moet gebeuren. Het was vooral de onzekerheid die ervoor zorgde dat ik hier overmatig veel tijd aan spendeerde. Gelukkig had ik veel tips van Michaël Desmet gekregen. De stress zorgde er dan ook voor dat ik niet echt in een trainingsritme geraakte. Bovendien vielen in de laatste week nog 3 mensen af waardoor ik eigenlijk een pak minder volk had om alles te goed uit te pijlen en nog eens te controleren.
De dag zelf had ik de stress thuisgelaten. Ons werk liep min of meer op wieltjes, maar sommige mensen waren serieus diep in hun krachtenarsenaal geweest. De deelnemers waren content van het parkoers en het aantal klachten over de bewegwijzering was beperkt. Op het einde was er wel een afslag niet goed zichtbaar door auto’s van deelnemers die voor de pijltjes stonden. Werkpunt voor de volgende editie! Langs deze weg wil ik nog alle vrijwilligers die meegeholpen hebben met uitpijlen en opruimen eens bedanken.
Mijn eerste loopdoel dit seizoen was de HADtrail eind maart. Het duurde tot halverwege februari eer ik wat regelmaat begon te krijgen in de trainingen. Enkele verkoudheden maakten toen de zaken er niet eenvoudiger op. Zo liep ik met een serieuze snotvolling mee in de Urban Run Geetbets. Hoewel dit geen wedstrijd was, liep ik gedurende 2 ronden op de 2de plaats. In de meer technische gedeeltes kwamen mijn trailskills duidelijk van pas. Het was heel maf om eens door het gemeentehuis, het plaatselijke kasteel en de Delhaize te crossen. Helaas zijn er geen foto's van dit evenement.
Een andere leuke training was een nachtloopje met Tom Schegers in het Meerdaalwoud. Ruim 2 uren dwaalden we door dit immense bos over één van mijn favoriete trainingsparkoers. Tom liep enkele jaren geleden ook de Bever- en Evertrail mee, maar behalve de parking herkende hij niks meer van het parkoers. Daarnaast liep ik als voorbereiding ook eens solo 43km van station Leuven tot in het Meerdaalwoud en terug.
Mijn eerste loopdoel dit seizoen was de HADtrail eind maart. Het duurde tot halverwege februari eer ik wat regelmaat begon te krijgen in de trainingen. Enkele verkoudheden maakten toen de zaken er niet eenvoudiger op. Zo liep ik met een serieuze snotvolling mee in de Urban Run Geetbets. Hoewel dit geen wedstrijd was, liep ik gedurende 2 ronden op de 2de plaats. In de meer technische gedeeltes kwamen mijn trailskills duidelijk van pas. Het was heel maf om eens door het gemeentehuis, het plaatselijke kasteel en de Delhaize te crossen. Helaas zijn er geen foto's van dit evenement.
Een andere leuke training was een nachtloopje met Tom Schegers in het Meerdaalwoud. Ruim 2 uren dwaalden we door dit immense bos over één van mijn favoriete trainingsparkoers. Tom liep enkele jaren geleden ook de Bever- en Evertrail mee, maar behalve de parking herkende hij niks meer van het parkoers. Daarnaast liep ik als voorbereiding ook eens solo 43km van station Leuven tot in het Meerdaalwoud en terug.
De HADtrail bracht niet het verhoopte resultaat (en ook geen foto's). Ik besliste zelfs niet te finishen. Ik was met de trein geweest, waar ik onder andere Thibault ontmoette die 7de was geëindigd op de lange FDTD. We dronken vooraf nog enkele koffies want we waren veel te vroeg. Het was één van de eerste warme dagen, en dus genieten van het zonnetje. Om 11u startte de wedstrijd. Ik liep mee met de kopgroep tot halverwege de eerste helling. Die was steil, en ik liet ze gaan. Daarna geraakte ik mooi in mijn ritme waarbij ik een mooi tempo kon vast te houden. Na de eerste bevoorrading liep ik samen met Thibault. Onderweg fluimde Jannick Delva per ongeluk bijna op mij toen ik haar voorbijstak. In de buurt van de Pierre Haina moest ik plots lossen. Ik werd stilaan misselijk van het lopen. Lopen ging nog tot aan de 2de bevoorrading. Daarna werd het wandelen, want ik werd steeds misselijk van lopen. Dehydratie?! Dat was balen, want de benen waren echt goed vandaag. Stomme koffies! Na een half uur besloot ik gewoon al stappend door te gaan tot aan de 3de bevoorrading en dan uit te stappen. Bergop was dat toch hel want de misselijkheid kwam dan terug. Mijn doel was hier te presteren. Gewoon uitlopen interesseerde mij niet en ik had 3 weken later Linter Loopt gepland, dus mij extra vermoeien vond ik onnodig. Motivatie was nu nog de beklimming in Roche-à-Frêne te verkennen. Uiteindelijk had ik een leuke dag en dat is het bijzonderste.
Dan toch resultaat!
Na de HADtrail begon ook de voorbereiding van de Leiemarathon. In de maanden april tot en met juni probeerde ik mijn volume wat op te bouwen en mijn snelheid te onderhouden waarbij ik niet te diep in de energiebuidel zou tasten. Het doel is klaar te zijn voor de piektraining in de zomermaanden. Dit is geen sinecure. Enerzijds is de goesting groot om meer te doen, anderzijds is dit een zeer lange periode. Naast fysieke vermoeidheid ben ik ook wel een beetje bang voor mentale vermoeidheid. Ik probeer nu en dan eens een tussendoel in te lassen, maar met mijn huidige gezinssituatie is dit niet zo evident. Het eerste tussendoel kwam er wel snel aan.
Halverwege april liep ik Linter Loopt (12,3km). Dit is voor mij de dichtstbijzijnde wedstrijd. Dit moest een test zijn om te zien of mijn snelheid nog verbeterde. Ik had de laatste maanden toch regelmatig intervalletjes kunnen lopen. Vooraf hoopte ik op een plaats in de top 5 en een tijd onder de 45 minuten. Het werd veel beter. Vanaf de start werd er direct een kopgroep van 5 gevormd. Na een halve ronde nam ? de leiding. Eén voor één moesten we er allemaal af. Ik was de laatste die bleef plakken, maar na bijna 9km was ’t voor mij ook uit. Ik moest afhaken op een stuk met tegenwind en ? had al snel 50m voorsprong. Na het stuk tegenwind vond ik mijn 2de adem. Aan het 10km-punt passeerde ik in 35’28” – een PR!!! Ik probeerde een beetje in het zog van de eerste te blijven. Niet dat ik nog kon winnen, maar ik voelde stilaan de hete adem van de 3de loper. Uiteindelijk hield ik vol en behaalde mijn beste resultaat ooit in een wedstrijd.
Halverwege april liep ik Linter Loopt (12,3km). Dit is voor mij de dichtstbijzijnde wedstrijd. Dit moest een test zijn om te zien of mijn snelheid nog verbeterde. Ik had de laatste maanden toch regelmatig intervalletjes kunnen lopen. Vooraf hoopte ik op een plaats in de top 5 en een tijd onder de 45 minuten. Het werd veel beter. Vanaf de start werd er direct een kopgroep van 5 gevormd. Na een halve ronde nam ? de leiding. Eén voor één moesten we er allemaal af. Ik was de laatste die bleef plakken, maar na bijna 9km was ’t voor mij ook uit. Ik moest afhaken op een stuk met tegenwind en ? had al snel 50m voorsprong. Na het stuk tegenwind vond ik mijn 2de adem. Aan het 10km-punt passeerde ik in 35’28” – een PR!!! Ik probeerde een beetje in het zog van de eerste te blijven. Niet dat ik nog kon winnen, maar ik voelde stilaan de hete adem van de 3de loper. Uiteindelijk hield ik vol en behaalde mijn beste resultaat ooit in een wedstrijd.
Eind mei was ik met het gezin en vrienden en hun kinderen op vakantie in de Veluwe. Daar trok ik er 2 keer op uit, waarbij ik één keer gedurende 40 minuten in één richting het Veluwezoompad volgde om dan via dezelfde weg terug te keren. Deze regio is zeker de moeite om eens al lopend te verkennen. Landschappelijk de kempen, maar dan in ’t groot. Je kan er kilometers lopen. Weinig mensen ben ik die avond tegengekomen. Wel twee keer een koppel everzwijnen met jongen. Gelukkig liepen ze van mij weg. Op de terugweg zaten ze nog steeds op dezelfde plaats en trokken ze zich weinig van mij aan. Laat mij zeggen dat ik toen heel even niet in mijn comfortzone liep. Het leven mag nu en dan eens spannend zijn.
Halverwege juni hadden we de eerste Trailodge UltraTeam Meeting. Tom was er helaas niet bij. Hij maakte het mooie weer in Oostenrijk met een top 10 in de Mozart Run. De rest van het team was precies niet in vorm of herstellende. Dat kwam voor mij goed uit, want ik liep al extra kilometers vanaf het station van Leuven zodat ik er een LSD-tripje van kon maken. Om te eten was iedereen wel goed in vorm!
Halverwege juni hadden we de eerste Trailodge UltraTeam Meeting. Tom was er helaas niet bij. Hij maakte het mooie weer in Oostenrijk met een top 10 in de Mozart Run. De rest van het team was precies niet in vorm of herstellende. Dat kwam voor mij goed uit, want ik liep al extra kilometers vanaf het station van Leuven zodat ik er een LSD-tripje van kon maken. Om te eten was iedereen wel goed in vorm!
Eind juni liep ik samen met Trailodge-Lode de Festival Trail Semois. Ik liep de 16km, hij de 28. Nadat ik Lode uitzwaaide bij zijn start, maakte ik me klaar. Ik verkende de eerste helling en raakte aan de babbel met Damien, die ik later in de wedstrijd nog zou ontmoeten. Mijn benen voelden de laatste dagen een beetje vermoeid van de vele weken trainen. Benieuwd dus waar ik zou geraken. Na ruim een kwartier vertraging – goed om wat te socializen met Ward die Olivier kent (de wereld is toch klein) - werd de wedstrijd eindelijk op gang geschoten. Ik probeerde direct bij de kopgroep aan te pikken, maar aan het steilste liet ik ze bewust een beetje gaan. In de afdaling verloor ik zoals gewoonlijk de voeling met de eersten en haalden veel lopers mij in die ik terug inhaalde op de 2de helling.
Aan de Semois aangekomen was ik in een groepje beland met onder andere Damien. We streden ongeveer voor de 10de plaats. Het parkoers was even niet goed aangeduid. Ik had het plannetje goed bestudeerd en wist dat we de Semois moesten volgen. Ik zei dit tegen de andere lopers toen ze begonnen te twijfelen, maar ze wilden mij niet geloven. Een steile beklimming naar het viaduct van de oude treinroute verplichtte mij voor de eerste keer tot wandelen. Boven op het viaduct zag ik Damien en co. Die halen mij niet meer in. Dan liep ik alleen tot aan de bevoorrading. Die passeerde ik zonder mijzelf te bevoorraden. Ik schatte in dat ik de wedstrijd zonder drank en voedsel zou kunnen uitlopen. Het was toch maar nipt. Intussen haalde ik massaal veel volk van de 28km in. In de afdaling naar de Semois zag ik verschillende lopers een short cut maken. Op de mooie rotskam van de 4de helling passeerde ik even later Lode. Het beste was bij hem voorbij. Zelf kwam ik stilaan mezelf tegen op de laatste steile helling. Op de top aangekomen was ’t nog even over de kasteelmuren klauteren, om dan pijlsnel af te dalen tot aan de finish.
5 minuten later kwam Lode aan. Hijzelf had een knap resultaat gelopen na enkele maanden op de sukkel geweest te zijn. Tijdens het eten kwam ook Ineke binnen. Zij had de 55km gelopen, was helemaal uitgeregend en had geen topdag.
In de auto onderweg naar huis controleerden we de uitslag. Maar 14de! Ik dacht dat ik top 10 gelopen had. Ik zag dat onder andere Damien mij gepasseerd was! Onmogelijk! Ik sprak hem er achteraf nog over aan, en hij gaf toe dat hij een groepje volgde ze weer verkeerd waren gelopen. Dit voelde toch een beetje bitter aan! Uiteindelijk onthoud ik vooral dat ik voor ’t eerst een trail vrij snel gelopen heb. Mits weer wat meer specifiek trainen, kan ik zeker nog sneller! Het vliegen over de paadjes was zalig!
5 minuten later kwam Lode aan. Hijzelf had een knap resultaat gelopen na enkele maanden op de sukkel geweest te zijn. Tijdens het eten kwam ook Ineke binnen. Zij had de 55km gelopen, was helemaal uitgeregend en had geen topdag.
In de auto onderweg naar huis controleerden we de uitslag. Maar 14de! Ik dacht dat ik top 10 gelopen had. Ik zag dat onder andere Damien mij gepasseerd was! Onmogelijk! Ik sprak hem er achteraf nog over aan, en hij gaf toe dat hij een groepje volgde ze weer verkeerd waren gelopen. Dit voelde toch een beetje bitter aan! Uiteindelijk onthoud ik vooral dat ik voor ’t eerst een trail vrij snel gelopen heb. Mits weer wat meer specifiek trainen, kan ik zeker nog sneller! Het vliegen over de paadjes was zalig!