Nog enkele dagen, en het is zover. Dan loop ik mijn eerste trail in de bergen. Met al 1500km in de benen dit jaar denk ik er klaar voor te zijn. Een week na Trail Schönberg stond er een lange training van 50km op de planning. De bedoeling was het parkoers van de From Dusk Till Dawn-trail eens te verkennen. Helaas stierf mijn tante die week. Tante Jeannette was een fantastische dame waaraan ik heel veel mooie (jeugd)herinneringen overhoud. Toen we klein waren, zijn mijn broer en ik daar heel veel gaan logeren en spelen. De fantastische tuin, Mickey haar hond, de vele pannekoeken, haar geit (een groen 6PK’tje met plat dak) zijn enkele van de vele zoete herinneringen. Tante, ik ga je missen.
De begrafenis was de zaterdag, dezelfde dag als die verkenningsloop. De dagen voor en na de begrafenis had ik weinig zin in lopen. De benen waren ook nog wat vermoeid van het weekend ervoor. Die 50 gingen pijn gedaan hebben. Dan toch de moed weer gevonden en van die rustweek dan maar een stevige trainingsweek van 75km gemaakt.
De begrafenis was de zaterdag, dezelfde dag als die verkenningsloop. De dagen voor en na de begrafenis had ik weinig zin in lopen. De benen waren ook nog wat vermoeid van het weekend ervoor. Die 50 gingen pijn gedaan hebben. Dan toch de moed weer gevonden en van die rustweek dan maar een stevige trainingsweek van 75km gemaakt.
Een deel van die week was al in Italië aan het Comomeer. Na mijn eerste bergloop moest ik mij toch een beetje herpakken. Mijn benen waren enkele dagen verzuurd. Dit was ook niet verwonderlijk als je in amper 3km 700m klimt. Ook viel lopen niet altijd te rijmen met familiale verplichtingen. Hierdoor liep ik maar 3 keer daar.
De laatste keer was wel het hoogtepunt. Een bergwandeling van ruim 6u naar de top van de Grigne Settentrionale. Hiervoor had ik speciaal de route 26 genomen. Hier zitten stukjes via ferrata in. De beklimmingen waren vrij gemakkelijk. Klimervaring was niet echt vereist. Ik had voor de zekerheid wel een via ferrataset mee. In totaal liep ik over de ganse week nauwelijks 30km maar wel met 2500 hoogtemeters.
De trainingsweek aan ’t Comomeer viel dus wat tegen. Ik had gehoopt een tweetal trainingen extra te kunnen doen. Na mijn vakantie waren er nog 3 weken tot aan Trail de la grande Casse, dus kon ik nog één week hard trainen. Ik slaagde erin om nog 80km met bijna 2000 hoogtemeters te trainen, wat voor mijn doen veel is. Top of the bill was Trail des Croix. Dit was een zeer leuke trails met veel ruige paden, zeer steile hellingen, verschillende oversteken van beken en sommige stukken offtrail. Ik startte samen met Pieter, Tom, Erwin en Eva. De bedoeling was rustig kilometers malen, dus bleef ik bij hen lopen. Nog voor de eerste bevoorrading was Erwin al vertrokken. Bijna de 2de bevoorrading liep Eva van ons weg. Op 7km van ’t einde was de jus bij Tom eruit (hij had de laatste tijd niet veel gelopen), en zei tegen Pieter en mij dat we niet op hem moesten wachten. Ik kon de loopkriebel niet meer onderdrukken, en weg was ik. In 40 minuten haalde ik nog een 10-tal lopers in. Tot mijn grote verbazing haalde ik niet Eva maar Erwin in. Buik gevloerd door de hitte. Hoe dan ook mijn versnelling deed deugd. Dat ik dit op het einde van een redelijk zware trainingsweek kan, doet het beste verhopen.
Intussen zijn de koffers al gepakt. De voorbereidingen zitten er nu helemaal op. Morgen begint het avontuur. Het weer zal bovendien ideaal loopweer zijn. Zonnetje met temperaturen tot 17°C. Ik zie 't helemaal zitten.