De hemel moet je maken, de hel ondergaan. Hier zit ik dan in het vagevuur ongeduldig te wachten, te herstellen. Ik moet mij geforceerd hebben. Drie weken hard trainen in augustus en mijn linkerkuit riep mij toe: STOP! Stop met lopen! Stop met het harde stampen! Stop met harde ondergrond! Stop interval! … Mijn lopersleven valt stil.
Het verdict? Een ontsteking? Een stressfractuur? Wat het moge zijn, alleen rusten helpt! Tijd nemen, want tijd heelt! Als dat niet het geval is, zal ik wel naar een dokter gaan.
Het verdict? Een ontsteking? Een stressfractuur? Wat het moge zijn, alleen rusten helpt! Tijd nemen, want tijd heelt! Als dat niet het geval is, zal ik wel naar een dokter gaan.
Rust roest! Ik heb honger na twee weken verplichte rust! De goesting om te kunnen trainen is heel groot, maar voorlopig voel ik nog steeds dat mijn been niet in orde is.
Intussen nadert de Leiemarathon met rasse schreden. Nog minder als 3 weken. Om mij voor te bereiden heb ik geprobeerd een schema te volgen. Mijn inspiratie haalde ik uit het schema een marathon in minder als 3u uit het boek Complete Handboek Looptraining van Paul Van Den Bosch.
Intussen nadert de Leiemarathon met rasse schreden. Nog minder als 3 weken. Om mij voor te bereiden heb ik geprobeerd een schema te volgen. Mijn inspiratie haalde ik uit het schema een marathon in minder als 3u uit het boek Complete Handboek Looptraining van Paul Van Den Bosch.
Skye is the limit
Ik moet aan de meeste lopers Schotland waarschijnlijk niet voorstellen. Iedereen kent wel de West Highland Way, en ook Glen Coe zal bij velen een belletje rinkelen. Wat mij opviel tijdens onze reis, was het ontbreken van een uitgebreid netwerk van wandelpaden. Er waren wel regelmatig wandelpaden te vinden, maar waren dan niet zo lang en sloten niet echt aan op elkaar. In Schotland is er wel een recht om door iemand zijn eigendom te lopen. Natte voeten verzekerd.
Wij hebben onder andere redelijk uitgebreid het eiland Skye bezocht. De Black Cuillins met tal van Munro's worden door veel wandelaars als het wandelwalhalla van Groot-Brittanië beschouwd. Ook het schiereiland Trotternish is geografisch zeer spectaculair. Er bestaat dan ook een onofficiële route die ook één per jaar als wedstrijd wordt gelopen: de Skye Ultra Trail. Een andere interessante site met veel interessante wandelingen over gans Schotland, is WalkHighlands.
De eerste week van dit 12-wekenplan begon met een valse noot. Ik moest nog recupereren van Festival Trail Semois. Aangezien ik de laatste 3 weken van juli in ’t buitenland op vakantie was, had ik gerekend op een goeie eerste trainingsweek. Gelukkig toonde ik karakter, en slaagde erin om 9 van de 11 ochtenden op nuchtere maag in Schotland te gaan lopen, waaronder toch twee keer een deftige intervaltraining. Alleen het aantal kilometers viel een beetje tegen – lees, ik liep trager dan ik dacht te lopen. Soit, hier ben ik toch best trots op.
In Italië was het andere koek. Onze jongste zoon Dau, toen bijna 14 maanden, had een full time babysit nodig. Van lopen kwam niet veel in huis. In 10 dagen liep ik amper 3 keer, maar ik kon best wat rust gebruiken. Juli sloot ik af met minder dan 200 km. Het was lang geleden dat ik zo weinig liep in een maand. Dit was echter een beetje ingecalculeerd.
In Italië was het andere koek. Onze jongste zoon Dau, toen bijna 14 maanden, had een full time babysit nodig. Van lopen kwam niet veel in huis. In 10 dagen liep ik amper 3 keer, maar ik kon best wat rust gebruiken. Juli sloot ik af met minder dan 200 km. Het was lang geleden dat ik zo weinig liep in een maand. Dit was echter een beetje ingecalculeerd.
De Strada Regia en Lo Spirito del Bosco
Aan het Comomeer ben ik dus niet veel gaan lopen. Toch slaagde ik erin een stuk van de Strada Regia te verkennen. Ik liep namelijk tot in Nesso en heb nu het volledige laatste traject kunnen afleggen.
Daarnaast hebben de wandeling van de Spirito del Bosco gedaan. Dit is een heel leuk pad voor met kinderen maar de aanlooproute vanuit Canzo is een langdradige kasseibaan naar boven.
Mijn andere plannen om de Corni di Canzo, vlakbij deze wandeling te verkennen en vogels te spotten aan Lago di Bassone zijn voor een volgende keer.
Daarnaast hebben de wandeling van de Spirito del Bosco gedaan. Dit is een heel leuk pad voor met kinderen maar de aanlooproute vanuit Canzo is een langdradige kasseibaan naar boven.
Mijn andere plannen om de Corni di Canzo, vlakbij deze wandeling te verkennen en vogels te spotten aan Lago di Bassone zijn voor een volgende keer.
Augustus begon sterk. Ik pikte de draad van de lange trainingen en intervallen volledig op. De eerste week liep ik 70km. De 2de raasde ik zelfs de kaap van de 100 voorbij. Een mijlpaal in mijn lopersleven. Dat deed pijn. Een midweek met vrouw en kinderen in Treignes (Viroinval) bracht de nodige rust. De batterijen weer opgeladen liep ik vrijdag, zaterdag en zondag nog 50km bijeen. Een tempoloop, een intervaltraining (10 keer 1 minuut met 1 minuut rust) en een lsd van 25 km. Conditioneel verteerde ik het vlot, maar die laatste loop deed iets knappen in mijn linkerkuit en enkel. Dinsdag liep ik tegen beter weten in nog een herstelloop. Woensdag stopte ik al na anderhalve minuut wegens te veel pijn. Zaterdag vertrok ik opnieuw voor een testloopje, maar de spier voelde zeer stijf aan. De beslissing was snel genomen.
De Viroinstreek
De Viroinstreek is een absolute aanrader om eens een ander gedeelte van de Ardennen te verkennen. Er is een uitgebreid wandelnetwerk, er zijn de mogelijkheden om te paalkamperen, er is veel anders te bezichtigen en je loopt niet over de koppen van andere toeristen. Een absolute aanrader zijn de rotsformaties van Fondry de Chien.
Al van na de HADTrail ligt mijn focus op de Leiemarathon. Dat is veel te lang. De vele trainingen op de weg en deze blessure hebben mij dan ook doen nadenken over hoe ik het in de toekomst ga aanpakken. De focus zal vooral weer op trail liggen met een goede conditie doorheen het jaar en een kortere piekperiode voor het hoofddoel. Het behouden van de goede conditie zal ik door nu en dan hard te trainen combineren met steeds voldoende rust. Bijvoorbeeld één zware intervalsessie per twee weken, één heel lange duurloop per twee weken en maximaal 5 keer per week trainen. De overige trainingen zullen maximaal één uur duren, waarbij heuveltrainingen, duurlopen en fartlektrainingen de voornaamste ingrediënten zullen zijn. Piekperiodes zullen maximaal 7 weken duren (2 keer 2 weken intensief met een week relatieve rust ertussen, daarna 2 weken tapering). De meeste wedstrijden die ik meeloop als wedstrijd zullen kortere afstanden zijn. Alleen voor mijn hoofddoelen passeer ik eventueel de marathonafstand. Ik besef goed genoeg dat meer als 2 ultra’s voluit gaan te veel van het goede zal zijn.